Blogs
Waar wij wonen
Een nieuw project is in de maak: ik ben er al mee begonnen, terwijl mijn lopende project nog niet eens afgerond is. De inspiratie vloeit voort uit waar ik mee bezig ben: mijn huidige project en de dingen die ik daarnaast doe. De overgang van het ene naar het andere project is daardoor niet meer dan logisch.
Van het een naar het ander
Mijn eerste echte expositie was een erg leuke, maar ook leerzame ervaring. Als je iets voor het eerst doet, weet je natuurlijk niet precies wat je kunt verwachten. En ook al heb je heel veel andere exposities bezocht en heb je geprobeerd overal aan te denken, je bent toch niet helemaal voorbereid op wat er komen gaat.
Kunst op de Kade
Komend weekend is het zover: mijn eerste echte expositie. Er hebben weleens foto’s van mij ergens gehangen, maar dit is de eerste keer dat ik een hele ruimte voor mezelf heb. Ik vind dat heel bijzonder en ook best wel spannend. Komt er wel iemand kijken? En als ze komen kijken, wat vinden ze er dan van? En natuurlijk: waarom doe ik dit eigenlijk? Twijfel alom...
Een mooie afsluiting
Zo zat ik nog mijn plannen en doelen voor dit jaar op een rijtje te zetten en zo zijn we alweer bijna halverwege. Het is inmiddels duidelijk dat het niet met alle plannen en doelen goed gaat. Misschien was ik ook wel te ambitieus in wat ik allemaal wilde aanpakken dit jaar.
Home patch
Mensen zoeken hun voldoening steeds verder weg. Een marathon lopen op een ander continent, gewoon om hem af te kunnen vinken. Een weekje naar de Canarische Eilanden, omdat het daar zulk lekker weer is. Een weekend shoppen in New York, omdat de spijkerbroeken daar zo goedkoop zijn. Ik ken mensen die het doen.
IJmuiden Rauw aan Zee
Dat mijn eerste grote project zich aan de kust afspeelt, is niet verbazingwekkend: ik woon er immers vlakbij. Op enkele beelden van de Waddeneilanden na, zijn al mijn projectfoto’s tot nu toe van de IJmuidense kust. Nu is IJmuiden een plaats waar niet iedereen dol op is. Zo is IJmuiden onlangs als tweede geëindigd in een Twitterstrijd om de titel “lelijkste stad van Nederland”.
Een nieuw fotoproject
De hele ontwikkeling die ik in mijn vorige blogs beschreef, viel samen met een fotoproject dat ik samen met een fotograaf-vriend opstartte: mensen aan de kust. We nemen er een jaar de tijd voor en dat is maar goed ook. Ik heb er immers een extra uitdaging bijgekregen: mensen fotograferen. Meestal zijn in mijn foto’s mensen afwezig of zie je ze ergens piepklein in de verte.
Next level en meer
Alle ingrediënten uit mijn voorgaande blogs bij elkaar moesten even sudderen, maar het leidde er uiteindelijk toe dat ik in mijn foto’s beter tot uitdrukking wil brengen hoe complex de natuur in elkaar zit. De natuur is immers oneindig groot en tegelijkertijd oneindig klein. Ik wil het grote en het kleine, het verre en nabije, allemaal in één beeld vatten.
Inspiratie van buiten
De vorige keer had ik het over het bewerken van foto’s en hoe leuk ik dat vind. Nu zijn er verschillende niveaus van fotobewerking, van behoudend tot extreem. Ik deed meer dan de gemiddelde fotograaf, maar durfde niet nog verder te gaan. Het zien van het werk van een paar andere fotografen heeft mij geholpen om wat fotobewerking betreft naar een “next level” te gaan.
Zoektocht
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik op zoek ging naar de ideeën die al in mij aanwezig waren. Dat zelfonderzoek leverde het volgende op: ik houd van de natuur. Van het grootse en weidse ervan, maar ook van de kleine details van een insect of een bloem.
Start from scratch
Misschien heb je het al gezien: ik heb mijn website helemaal leeggehaald en er slechts een paar nieuwe dingen opgezet. Al mijn oude landschapsfoto’s, macrofoto’s en foto’s van planten en dieren, al mijn vorige projecten: weg. Alleen de bestaande blogs heb ik gehouden.
Noordse landschappen
Tussen half mei en half juni waren we op vakantie in Noorwegen en Zweden. Vroeg genoeg om nog veel sneeuw te zien en veel rust te ervaren, laat genoeg om toch vrijwel overal te kunnen wandelen en makkelijk te kunnen kamperen. Voor fotografen valt er veel te genieten, zeker als je van landschappen houdt.
Southern Upland Way
Op 31 maart, drie jaar en een hele pandemie na de Pennine Way, begon ik aan de Southern Upland Way (SUW). Beide keren twijfelde ik al vanaf het begin of ik het eind zou halen. Bij de Pennine Way twijfelde ik vooral aan mezelf: kon ik het wel aan? Dat bleek gelukkig wel het geval. Bij de SUW twijfelde ik niet zozeer aan mezelf, maar aan de SUW.
Bomen in de winter: een vierluik
Soms heb je van die dagen in de winter: alles is grijs en een beetje saai. Het gaat nog heel lang duren voordat de lente begint en je kunt er zelfs een beetje somber van worden. Maar ook op die dagen zijn er mooie dingen te zien, alleen moet je iets beter kijken. Zo zijn bomen zijn in de winter altijd mooi.
Kalender Zuid-Kennemerland 2022
Vorig jaar maakte ik voor het eerst een landschapskalender met mijn mooiste foto’s van de regio Zuid-Kennemerland. Mooi op A3-formaat en met onder iedere foto ruimte om per dag iets op te schrijven. Ik heb hem toen aan een select gezelschap van vrienden en familie gegeven.
Hoe hondskruid uit IJmuiden verdween...
Toen ik gisteren kwam aanfietsen bij het parkeerterrein, sloeg de schrik mij om het hart. Alles was afgemaaid! Ik kwam daar om nieuwe foto’s te maken van hondskruid en bijenorchissen, twee zeldzame orchideeën. Te laat! Ik was nog vergeefs aan het zoeken, toen er een man...
Wolkenwedstrijd
Eind vorig jaar stuurde ik twee foto’s in voor de Wolkenwedstrijd van het Teylers Museum. Deze wedstrijd vond plaats in het kader van de tentoonstelling van en over John Constable (1776 – 1831), de Engelse landschapsschilder die geweldige luchten en andere weerfenomenen schilderde. In oktober, toen de musea nog net open waren...
Ochtendsprookje
Afgelopen zondag ging ik heel vroeg in de ochtend naar de Oosterplas, gelegen in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Het was rond zonsopgang en er hing een flinke laag ochtendnevel boven het het landschap. Het zag er echt sprookjesachtig uit. De zon zat nog verscholen achter de duinen, maar kon daar elk moment bovenuit piepen.
Terschellinger luchten
Nog steeds loop ik een beetje achter met mijn blogs. Deze keer schrijf ik over de week na de Kerst, toen we met de hele familie op Terschelling zaten. We hadden dit al in januari vorig jaar geboekt, omdat we een vuurwerkvrije Oud en Nieuw wilden hebben. Dat dit allemaal aan een zijden draadje zou komen te hangen, wisten we toen nog niet.
Holle wegen
Ik ben even wat minder actief geweest op mijn website en daarom gaat deze blog over iets dat alweer even geleden is. Eind november gingen we voor een weekje naar Zuid-Limburg. Het landschap daar is natuurlijk prachtig. Je hebt er van alles: weidse vergezichten, besloten bossen, kabbelende beken, het houdt niet op.
Regenboog
Sommige natuurverschijnselen zijn zo tot de verbeelding sprekend, dat ze tot symbolen zijn geworden. De regenboog is zo verschijnsel. Als er een ontstaat, stopt iedereen om even te kijken. En alhoewel het ontstaan van een regenboog prima natuurkundig te verklaren is, heeft het altijd iets magisch.
Bos
Ik heb het altijd leuk gevonden om open landschappen te fotograferen, zoals mooie uitzichten over duin, polder en water. Met een mooie lucht of wat reflecties heb je dan algauw een aardige foto. Maar bos, daar waagde ik me liever niet aan. Al die rommel die overal ligt en groeit!
Ochtendstond
Het is alweer een paar weken geleden dat ik naar de Hekslootpolder ging voor mijn epische zonsopkomst die niet kwam. In de tussentijd zijn er natuurlijk allerlei gelegenheden geweest op de foto’s nog eens over te doen, onder gunstige omstandigheden.
Door het stof
Gisteren kroop ik door het stof om dit merkwaardige plantje te fotograferen: stofzaad. De naam heeft niet te maken met de droge bodem waarop het groeit, maar met de fijnheid van de zaadjes. Het is een bleek en onooglijk plantje. Het exemplaar dat ik fotografeerde was misschien 8 centimeter groot.
Episch… of toch niet
In mijn eerste blog (Lentebode) schreef ik over de foto die ik wist dat zou komen. Ik had die foto helemaal gepland en hij kwam er ook precies uit zoals ik wilde. Maar dat gaat natuurlijk lang niet altijd zo. De natuur is nu eenmaal grillig en met name de weersomstandigheden zijn niet echt te voorspellen.
Utrechtse Heuvelrug
Meestal fotografeer ik dichtbij huis. Ik denk dat 95% van wat ik op de foto zet niet verder dan 20 kilometer weg is. En binnen die straal is ook genoeg te zien. Maar soms ben ik ergens anders. Een van mijn favoriete gebieden is de Utrechtse Heuvelrug.
Eten of gegeten worden
Zelf houd ik er een behoorlijk plantaardige leefstijl op na. Ik eet nooit vlees, vrijwel geen vis en slechts een enkele keer wat kaas of een eitje. Ik vermijd leren schoenen en kleding. Als je zo bent als ik, is het best schokkend om planten (!) tegen te komen die uitgesproken carnivoor zijn.
Ruik ik uien?
Als je zo in de tweede helft van april bij de ingang van Duin en Kruidberg bent, kan deze vraag gemakkelijk bij je opkomen. Er hangt dan een ontegenzeglijke uiengeur, die naarmate het voorjaar vordert steeds sterker wordt. De oorzaak is de ruimschoots aanwezige daslook.
Lentebode
De Latijnse naam voor de stengelloze sleutelbloem is Primula vulgaris. Primula is het een verkleinwoord voor primus, eerste. Die naam heeft de plant gekregen vanwege de vroege bloei, nog voordat er bladeren aan de bomen zitten. De plant is zeldzaam, komt voor in de duinstreek en kan uitbundig bloeien.
Instagram