Ochtendstond

8 augustus 2020

Het is alweer een paar weken geleden dat ik naar de Hekslootpolder ging voor mijn epische zonsopkomst die niet kwam. In de tussentijd zijn er natuurlijk allerlei gelegenheden geweest om de foto’s nog eens over te doen, onder gunstige omstandigheden. Maar op een of andere manier kwam het er maar niet van. Ik wilde iets anders doen op dat tijdstip, of ik had verplichtingen elders of ik had gewoon geen zin om zo vroeg op te staan. Maar vanmorgen rolde ik om kwart voor vijf uit mijn bedje om naar de Hekslootpolder te gaan, ruimschoots voor zonsopkomst. En mijn discipline werd beloond: het werd een prachtige ochtend met nevel over de weilanden en geen zuchtje wind. Nu kon ik de foto’s maken die ik eerder had willen maken. Toch ben ik ook blij met mijn foto’s van de vorige keer, want wat is er mooier dan het vastleggen van de invloed van het weer en de veranderlijkheid van de natuur? Juist het verschil tussen beide keren maakt het zo leuk. Hieronder zie je de composities van de vorige keer, maar dan met de omstandigheden van vanmorgen. Ik heb in die paar vroege uurtjes nog veel meer mooie foto’s kunnen maken, waarvan ik er zeker een of meer op Instagram zal zetten. De moraal van dit verhaal: ochtendstond heeft goud in de mond, zeker als het om de natuur gaat...